Bergen op Zoom weent! Een prominente stadsgenoot is ons ontvallen. Jack Stuart zullen we missen.

Als er iemand betrokken was bij de gemeenschap die Bergen op Zoom heet dan was het Jack wel. Jeugd Monumentendag, De Berrgese Kamer, zomaar wat voorbeelden waar Jack één van de grote steunpilaren was, altijd wel in de weer om iets te regelen, te sturen of om mensen enthousiast te maken. Vooral dat laatste was hij een kei in. Dat kon zakelijk zijn, iets voor onze gemeenschap of gewoon in de privé sferen omdat het een ontzettend grappige man was. Met zijn droge spitsvondige humor wist hij menig hart te raken. De voorliefde voor een Bourgondisch leven deed hem wonderwel passen in het Bergse leven. Jack was trots op de stad, op wat er bereikt is en wat er bereikt kon worden. Samenwerking en de schouders er onder waren wel de preekwoorden die Jack altijd bezigde. Zo was hij zelf ook, altijd stond hij klaar voor anderen. Zelf heb ik de eer gehad dat hij een spreker was bij de presentatie van mijn boek 'De Oversteek'. Zelden heb ik zo gelachen om het bijzondere humoristische beeld dat hij schetste omtrent mijn verschijnen op deze aardkloot en de eerste levenservaringen. Met mij lachte heel het publiek mee want Jack had een gave. Hij kon als geen ander mensen boeien met zijn verhalen. Nu heeft Jack zelf zijn eigen Oversteek gemaakt. Allereerst mijn innige condoleances aan zijn gade Thea en de familie en vrienden. Bergen op Zoom lijdt een groot verlies maar mag zich tevens gelukkig prijzen met de herinneringen aan een man die ons allen geraakt heeft. Een hartverwarmend persoon die veel heeft gegeven aan de gemeenschap die Bergen op Zoom heet en we mogen dan ook trots zijn op alles aan wat ons zal blijven doen herinneren aan wie Jack Stuart was. Rust zacht, kijk af en toe van boven toe hoe wij er weer een potje van maken en drink een glaske op ons. 

Jack

Het hoofd ten ruste

de ogen gesloten

de strijd geslecht

na die laatste ademteug

de herinnering reeds begonnen

bezegeld met een liefdevolle kus

Spitsvondige bewoordingen

verrijken nog immer

de gemeenschap

die jou voedde en

aan wie jij je hart gaf.

De traan om je heen gaan

vecht met de lach

om menig olijke blijk

van jouw humor

de beste herinnering

aan de persoon

wie je was.