Het is 18:00 uur als klokken luiden in Parijs, Amsterdam en veel andere steden, maar ook de Peperbus laat zich horen. Burgemeester Petter spreekt namens het college de mensen toe die zich op het Thaliaplein verzameld hadden. Ernstige gezichten kijken toe als de burgervader verhaald over de catastrofe die in Parijs heeft toegeslagen. De barbaarse daad waar ongewapende nietsvermoedende mensen eenvoudigweg neer gemaaid werden is ongehoord, maar voelt nog pijnlijker omdat het een directe aanslag is op een fundamenteel recht van onze democratische samenleving: het recht om vrijelijk onze mening te uiten.

Evenals overal in de vrije wereld vindt er even een minuut stilte plaats, even een moment van bezinning waarbij mensen nadenken over de impact van deze terroristische daad uit naam van een godsdienst. Een moment van stilte dat ook alle redacties van bladen vanmiddag om 12:00 uur hielden.

Na de stilte zag je de mensen nog samenklonteren in groepjes, even elkaar een hart onder de riem steken, even laten zien dat wij voor de vrijheid van meningsuiting staan. De mensen met een bordje 'Je suis Charlie' lieten zien schouder aan schouder te staan met de slachtoffers en nabestaanden in Frankrijk.

Het internet gonst van verhalen vol afschuw, woede, verdriet en strijdvaardigheid. Het doet goed om te zien dat de Islamitische gemeenschap nu ook eens een helder en luide boodschap brengt waarmee ze opstaat tegen de terreur. Mensen als Volkan, Farid en Bashar die publiekelijk afstand nemen van deze gruweldaden omdat ze allereerst mens zijn, Bergenaar en Nederlander. En allen tezamen moeten we koesteren dat we in een vrije samenleving wonen waarin we het oneens met elkaar mogen zijn.