Wie aan Huijbergen denkt, krijgt visioenen van een rustiek rustig dorp met prachtige weggetjes om lekker op je gemak te fietsen of te wandelen. Wie aan Huijbergen denkt kan niet om de paarden heen, de bossen en heide. Er zijn veel manieren om aan Huijbergen te denken maar de meesten onder ons weten niet dat dit dorp al weer 750 jaar bestaat; en dat is een heuglijk feestje waard. Was het paasweekend al besteed aan het groots vieren van het heuglijke feit, ook de rest van dit jaar zullen nog een aantal activiteiten in het licht van die 750 jaar staan. De kindervakantie staat sowieso in het teken van 750. Maar ook de Braderie en kermis van 22, 23 en 24 augustus vormen het tweede feestweekend. Ook het tennistoernooi staat volledig in het teken van 750. Tenslotte is er op 21 december een afsluiting van alle activiteiten in de feesttent naast de kerk. Het belooft een klapper te worden.
Wat weten we eigenlijk van Huijbergen? De naam wordt voor het eerst in 1263 schriftelijk vermeld. De geschiedenis is wel een beetje wild als veehouders het veelvuldig te maken hebben met bandieten die het voorzien hadden op onder andere de schepen op de Schelde waar ze forse tol heften. Om dat tij te doen keren besloot de eigenaar van het gebied, de heer van Breda Hendrik V van Schoten, om een of andere Willem Heusche Bollaert aan te stellen die de boel op orde moest stellen. De originele inwoners, voorheen nog horigen, werden tot vrije burgers verklaart.
Wie had kunnen denken dat Huijbergen het onderwerp van conflict zou worden tussen de Wilhelmieten in het Nederlandse gedeelte van de grensstreek en de Abdij van Tongerlo aan de andere kant. Kun je nagaan hoe dat spetterde als blijkt dat het Wilhelmietenklooster, behalve de kapel, geheel op Tongerloos gebied ligt. Wat een schaakspel ook als je ziet dat de grens tussen Tongerlo en het Markiezaat van Bergen op Zoom dwars door Huijbergen blijkt te lopen.
Zo verloopt de geschiedenis van het dorp niet bepaald rustig. Met als climax de haast volledige vernietiging van het dorp tijdens de terugtrekking van de Duitsers ten einde van de Tweede Wereldoorlog. Het verklaart waarom er in het dorp zo weinig vooroorlogse gebouwen in de dorpskern te bespeuren zijn.
Fraaie bossen, heidevelden en stuifduinen typeren de kern Huijbergen. De hoogteverschillen in het landschap zijn aanzienlijk. Het hoogste punt 'De Pilberg' ligt 32 meter boven NAP. Fraai zijn ook de overgangen in het landschap tussen de geaccidenteerde en vlakkere gebieden door de relaties tussen bodemgebruik en reliëf enerzijds en nederzettingen en cultuurgrond anderzijds bij Pilberg, Staartse Duinen, Eiland en Overberg. De Walse Duinen, de Staartse Duinen en de zeven heuveltjes zijn vrij toegankelijk en zeer geschikt voor wandelrecreatie.
Naast de bezienswaardigheden zoals het Wilhelmietenmuseum, molen Johanna en de gerestaureerde Kempische boerderij aan de Staartsestraat 45, heeft Huijbergen een kampeerboerderij, een camping en een manege. Voorts heeft de dorpskern gezellige terrasjes en eetgelegenheden waar het voor de toerist goed toeven is.
Laat je eens zien in Huijbergen en ervaar zelf wat het begrip 'onthaasten' betekent.
