Al eerder had hij rare streken uitgehaald. Vooral toen hij zich helemaal kaal liet scheren. Nu deed hij mensen opnieuw de wenkbrauwen fronsen; maar dit keer voor een goed doel.
Wouter Bakx is een jongeman met geboortejaar 1997. Hij gaat naar school, is zwaar geïnteresseerd in de kunstvakken vandaar dat hij in de cultuurklas (3e jaars) van ’t Rijks zit, maar je kunt niet ontkennen dat hij betrokken is bij de maatschappij. “Een vriend van mijn broer was op een gegeven moment kaal en ontving een pruik via Stichting Haarwens. Dat was eigenlijk mijn eerste prikkel.” De tweede trigger kwam toen hij op het internet een stukje las over een jongen die zijn haar gedoneerd had aan Stichting Haarwens. “Deze stichting probeert haar te verzamelen, echt haar, zodat ze kinderen tot 18 jaar die problemen hebben met hun eigen haar kunnen voorzien van pruiken van echt mensenhaar.” Het was het moment dat Wouter bij de kapper wegbleef en ging ‘sparen’ voor zoveel mogelijk haar. Zijn vader Peter Bakx kan er wel om lachen:”We hadden eigenlijk nooit verwacht dat hij het vol zou houden, maar natuurlijk steunden we hem wel. Vooral de zomers was het lastig want het was verdomd warm met zo’n dikke haardos.” Ik krijg foto’s te zien en merk op dat het haar toch wel een eind over de schouder hing, in tegenstelling tot nu. ‘De Kapperij’ was de enige kapper in de regio die actief samenwerkt met de stichting dus hier werd al rap contact mee gezocht. “De eerste keer was het nog te kort, ze willen toch minimaal 25 centimeter hebben. Maar een paar maanden zat ik over de 30 centimeter dus kon de knipklus beginnen”, aldus Wouter. Peter vult dat aan: “Ik dacht ‘dit wil ik wel eens zien en dus ging ik mee, de camera in de aanslag.” Uiteindelijk bleef er een hele doos achter waar de stichting gebruik van kan maken. “We worden nog ingelicht waar mijn haar voor gebruikt is.” Vrienden vonden het wel leuk dat Wouter op deze manier iets voor een goed doel deed. “Maar ik doe het geen tweede keer meer. Lang haar is niks voor mij. Het duurt te lang om het te wassen en te drogen, het bevriest buiten en het hangt altijd in je gezicht.” Wouter kan er met zijn korte koppie nu wel om lachen maar het was uiteindelijk toch een lange zit voor hem. Maar het is bewonderenswaardig hoe een jonge knaap in de eerste helft van zijn tienerjaren zo behept is met het goede doel. Een mooi voorbeeld voor anderen.
