Door Quirine van Mourik - Bea van Wijk was jarenlang eindredactrice van Groot Roosendaal en Groot Bergen op Zoom. Per 1 oktober kwam er een eind aan haar carriere bij Wegener. “Met pijn in mijn hart neem ik na een kleine dertig jaar afscheid van een mooi vak.”, zegt ze. Als ‘voetbalvrouw’ zag de Roosendaalse veel van de wereld. Fantastisch, maar een eigen carrière was daardoor wel lastig. Toen haar man om medische redenen werd afgekeurd, greep zij haar kans: “In de jaren ’70 was het vrij gemakkelijk om werk te vinden. Ik ging bij Thijs werken, nu Sligro. Door mijn zwangerschap kwam hier een einde aan.” Bea bleef een aantal jaren thuis met de kinderen tot ze via een vriendin, als uitzendkracht aan het werk kon bij het archief van Brabants Nieuwsblad. Naast archiefwerk ging ze berichten van correspondenten verwerken. Haar baas Ewald Sieben vond dat ze wel verhaaltjes kon schrijven en leerde haar het vak van journalistiek. Toen Brabants Nieuwsblad samen ging met De Stem, kreeg ze de verantwoordelijkheid over de zondagedities voor Bergen op Zoom, Tholen en de Gazet. Daarna heeft ze nog veel dingen gedaan, zo verzorgde ze bijvoorbeeld de autokranten tot ze werd gevraagd voor de huis-aan-huiskranten Groot Bergen op Zoom en Groot Roosendaal. Een mooie tijd! Na zeven jaar werden deze kranten echter overgenomen door een externe partij, dus ging Bea verder met het maken van specials. Daarmee won ze nog een landelijke prijs voor beste special. Ondertussen ging het niet goed met de beheerder van Groot Roosendaal en Groot Bergen op Zoom. Bea mocht het weer overnemen. Samen met haar correspondenten maakte ze met veel plezier twee leuke kranten. “Het is jammer dat ik de laatste jaren niet meer zelf als correspondent op pad kon. Ik ben echt een mensen mens en je wordt er altijd wijzer van. Ik heb nog nooit zo’n leuk interview gehad als met Frans Bauer en ik ben nog altijd erg onder de indruk van Celine de Klerk, die bij ons een blog schreef over haar ziekte kanker. Dat zo’n jong iemand zoiets mee maakt en er zo mooi over schrijft, vond ik heel ingrijpend.” Helaas moet Wegener veel bezuinigen, doordat het erg slecht gaat in de krantenwereld. “En deze ontslagronde zat ik erbij.”, zegt Bea. “Het is leuk geweest en ik kijk er met veel plezier op terug. Ik ga absoluut niet achter de geraniums zitten. Wie weet wat er nog op mijn weg komt!”
Enthousiast over het vak
Bea was altijd bevlogen met haar vak bezig. Haar correspondenten konden haar altijd bellen, ook op die dagen dat ze niet op kantoor aanwezig was. Het was haar streven dat 'haar' kranten het de moeite waard maakten om gelezen te worden. Daartoe onderhield ze ook een uitgebreid netwerk. Het is juist die drive en persoonlijkheid die 'haar' mensen nog wel zullen missen.
