‘Mijn scootmobiel betekent vrijheid’ - Het zijn deze woorden die ik op mag tekenen uit de mond van een deelnemer aan de scootmobiel driedaagse. Ze verzamelden zich op woensdag 28 augustus jongstleden voor de tweede dag. Ruim zestig mensen hadden zich ingeschreven voor de vijfde editie van deze bijzondere driedaagse. Toch vond één van de organisatoren, Adrie Stander, dat enorm tegenvallend. Misschien is dit wel in dubbel opzicht een verkeerde inschatting van hem. Uitgaande van zo’n 700 scootmobiel bestuurders in Bergen is het immers toch zo’n haast negen procent en dat is niet mis. Maar in tweede instantie gaat Adrie ook wel snel voorbij aan het plezier dat de deelnemers hebben aan een dergelijke driedaagse. Alsof het succes alleen maar af te meten is aan een groot aantal deelnemers, en niet aan het plezier dat de deelnemers mogen beleven aan hun gezamenlijke uitjes. Als ik wat mensen aanspreek is het al snel duidelijk wat de scootmobiel voor veel mensen betekent. ‘Als ik geen scootmobiel zou hebben dan kan ik achter de geraniums blijven zitten. Nu kan ik elke dag op pad en kan ik toch naar vrienden of gewoonweg een rondje doen.’ Het wordt beaamd door zijn buurman die maar wat blij is met dit vervoersmiddel. ‘Ik kan maar liefst 70 kilometer rijden, en dan heb ik natuurlijk mijn acculader bij mocht dit nodig zijn.’ Vervolgt de eerst aangesprokene. Hij knipoogt eens als hij ziet dat ik het begrijp. Voor die mensen die zich moeilijk op eigen gelegenheid kunnen verplaatsen is dit vervoersmiddel het verbindingsstuk om midden in de samenleving te blijven staan. Het houdt hen actief en soms wel letterlijk levend. In een samenleving waar ook bussen en deel taxi’s steeds duurder worden is het essentieel dat scootmobielen voor deze mensen behouden blijven. En daar gaan nog al veel mensen aan voorbij.