“Weet je Sonn, deze dag is nog mooier dan Vastenavend. En je weet hoe gek ik daar op ben. Maar er gaat niets boven Koninginnedag. Dat is een dag zo mooi, ik kan er wel om janken van vreugde”.

Als ik deze woorden hoor frons ik even mijn wenkbrauwen. Ik verstond het toch echt goed? Piet Jansen, Bergenèèr pur sang, die vertelt dat voor hem de Vastenavend op de tweede plaats komt? “Het begint al om een uur of kwart voor zeven in de ochtend als we verzamelen bij Krijnen”. Zo begint Piet zijn verhaal over die ene dag in het jaar dat hij met Harmonie Oranje Nassau i.o. als vlaggenist op stap gaat. Het avontuur begint dus al vroeg en duurt een hele lange dag. Ze marcheren door de binnenstad en de klanken van de harmonie maken de Bergenaren wakker voor een dag vol oranjevertier. “Dat i.o. staat voor ‘in oprichting’. Dat is al zo sinds de club 30 jaar geleden werd opgericht. Het is nooit veranderd eigenlijk”, weet Piet mij te vertellen. Piet zelf is al aan zijn 16^e jaar toe. Zijn ogen twinkelen als hij vertelt hoe hij bij de club is gekomen. “Je wordt niet zo maar lid, je moet gevraagd worden”. Trots klinkt in zijn stem. Piet filmde destijds de harmonie bij haar activiteiten. Toen hun eigen cameraman er mee stopte schoof Boy Juten aan bij de Don Camillo waar Piet zat. “OK, jij bent het geworden”. Vanaf dat moment was Piet officieel lid. “Helaas werd er eigenlijk niks gedaan met de film, het was meer voor het archief”. Zo ging dat een tijdje, tot met de bevrijding van de stad, tijdens een activiteit van Oranje Nassau, Piet gevraagd werd om de Canadese vlag te dragen. “Dat was zo leuk, dus heb ik gezegd ‘geef mij maar zo’n vlag’. Dat kon geen Canadese vlag worden, dus werd het een rood wit blauwe vlag”. Het was Koert Damveld die op een gegeven moment opmerkte dat de officiële driekleur alleen gedragen mag worden tijdens de ceremonie van de Olympische Spelen. Dus was Piet eigenlijk in overtreding. Geen nood, men kwam met een eigen vlag van Harmonie Oranje Nassau. De harmonie is een club vol protocol, maar dan wel met een knipoog. Het is normaal gesproken slechts één keer per jaar dat ze op pad gaan. En Piet krijgt al bijna tranen in zijn ogen als hij er aan denkt dat die dag weer zo staat te beginnen.