Page 23 - Over Berrege gesproken

Toen ze het liedje voor de derde keer zongen, gebeurde
er iets vreemds. Vanuit hoog in de hemel dook Wana op

d’r gerijke naar beneeje, getrokken door wel duuzend
zwarte kraaien.

Met haar bezem wees ze naar de Geit, die prompt zijn
ogen open deed. Hij sprong van de sokkel op de platte

kar en beet de Tullepetaon in z’n veren. Die sprong van
angst in de lucht en vloog in ’n lange sprint direct terug
naar Tullepetaonestad. Ook de carnavalsvierders uit die

vreemde stad vluchtten in één streep Berrege uit.

De Geit klom terug op z’n sokkel en keek met een
knipoog de Tulleptaon na. Hij had ze vanavond zien

vliegen.

Wana dook nog een keer over de Geit en ook zij

verdween toen in de donkere nacht terwijl ze luid
uitriep: ‘Me zien ze vliege!’

Het onheil was afgeweerd en Dirk en zijn vriendjes

keerden terug naar huis.

En Steketee? Die zat nog steeds in z’n dikke jas op z’n
stoeltje onder de Gevangenepoort. De kruik was bijna
op, maar hij had deze avond geen Tullepetaon gezien.