Page 176 - Dagboek van een schrijver
P. 176

Godijn Publishing – Aangenaam - Verhaal opgenomen in bundel





                    Verhaal: De afspraak

                    Datum: September 2018







                    Weer moest ze zich losrukken uit haar gedachten. Waar was Chris? Ze kon zich niet langer beheersen en greep naar haar
                    mobiel. Het scherm brandde in haar ogen; het telefoonnummer van Chris. Even later drukte ze op “verzend”. De
                    boodschap luidde:’Waar ben je?’ Ze legde haar telefoon voor haar op de tafel en stak haar hand omhoog. Even later had
                    de ober haar een nieuwe kop koffie gebracht. Seconden werden ingehaald door minuten en zelfs het kwartier holde van
                    haar heen. Haar mobiele telefoon gaf geen krimp. Ze begon zich nu toch wel zorgen te maken. Het enthousiasme van de
                    verliefdheid werd verdrongen door bezorgdheid. Waarom had Chris haar nu juist hier willen ontmoeten?




                    Ze keek eens rond. In de hoek zat een jongere dame met kort zwart haar. Ze was druk in weer met haar smartphone en
                    het leek een vermakelijk gesprek te zijn. Naast haar zat een ouder echtpaar. Ze hadden net een maaltijd genuttigd,
                    zouden zij ook hier verblijven? Enkele tafels verder zaten vier mannen. Hun kaartspel zorgde blijkbaar voor heel wat
                    commotie, want voortdurend werden vuisten gebald, armen geheven en kaarten met een smak op tafel gesmeten.
                    Munten gleden van de een naar de ander en er bleek niet echt een winnaar te zijn. Ook de bar was gevuld met een paar
                    jonge stellen en wat oudere heren. Zo te zien waren het lokale mensen, die hier regelmatig aanwaaiden. Verder stelde het
                    eigenlijk niet zo veel voor. De avondbars van de hotels waar zij met Chris kwam zagen er wel beter uit. Nee, dit kon je
                    geen hotel noemen. Dit was meer een herberg, een kroeg met slaapplaatsen misschien. Ze keek naar de klok. Ze zat hier
                    al twee uur. Ze wist niet wat ze moest doen. Ze had nog twee keer een boodschap naar Chris gezonden maar haar
                    telefoon bleef ijzig stil. Haar zorgen namen toe. Er klopte iets niet.





                                                                                               176
   171   172   173   174   175   176   177   178   179   180   181