Page 47 - PowerPoint-presentatie
P. 47

We mogen nooit vergeten!!







         Herdacht                                                                                                                         Vrijblijvendheid




       Gevallen zielen schreiden in
       stilte in onze gedachten nu                                                                                                                    Wit gekruist verleden

       tijd ons terugneemt naar                                                                                                                       brandend in de zon

       oorverdovend leed.                                                                                                                             druipend in de regen
                                                                                                                                                      standvastig in t gelid
       Uitbundig bloementapijt siert                                                                                                                  gegrift in het hart

       een grauw verleden, gevallenen                                                                                                                 als offer van vrijheid

       die we even bezoeken als aflaat
       voor 'n door hen geplaveid bestaan.

                                                                                                                                                      Wij staan soms stram
       Vogels fluiten over verlaten                                                                                                                   slechts enkele minuten

       graven, eenzaamheid ten top,                                                                                                                   omdat het nu moet op
       ver van geliefden en familie                                                                                                                   deze benoemde dag

       in eeuwige vergankelijkheid.                                                                                                                   daar waar elk moment

                                                                                                                                                      vrijheid wordt geproefd
       Slaap zacht in dankbaarheid

       nu wij ons in rijen richten
       op witte kruisen in t gelid

       en jullie offers herdenken.
                                                                                                                                                                                47
   42   43   44   45   46   47