Page 98 - Over Berrege gesproken

Anne van Hees

Als oudste in een gezin met 8 kinderen tekende ik heel vaak mijn broertjes en zusjes. Altijd met krijt op een bord, dus is er niets van
bewaard gebleven. Daar is echter wel het zaadje van “willen tekenen” geplant en heb ik met 13 jaar toestemming gekregen een
schriftelijke cursus, modetekenen, te volgen.

Als jonge moeder was ik gestart met een opleiding tekenen op het Don Bosco instituut te Essen. Echter mede door de komst van een
tweede kindje ben ik daar in het 2e jaar mee gestopt. Tekenspullen werden weggelegd en werden alleen nog tevoorschijn gehaald als de
kinderen en later de kleinkinderen wilden tekenen. Door het gezin, een baan, studie en vrijwilligerswerk, werd er geen tijd vrijgemaakt
voor eigen werk. Tot het weer begon te kriebelen.

Zo’n 12 jaar geleden werd er verf en penselen gekocht en sloot ik me aan bij “het schilderclubje”. Het eerste werk werd een niet onaardig
landschapje, het tweede mocht geen naam hebben maar vanaf daar ging ik er steeds meer plezier in vinden. Bij de landschapjes kwamen
bloemen, stillevens en dieren. Vijf jaar geleden werd het eerste portret geschilderd, inmiddels staan alle kleinkinderen, manlief en diverse
bekenden op het canvas en ben ik nog lang niet uitgeschilderd. Mijn schilderstijl is zeer uiteenlopend, afhankelijk van het onderwerp en
van mijn stemming. Ook mag ik graag wat uitproberen, hier leer ik van.

Voor dit Bergs Cultuur Festival heb ik gekozen voor een kleurrijke weergave van onderwerpen uit Bergen op Zoom, overgoten met een
speciaal sausje. Kijk maar eens goed, ze hebben allemaal iets dat je gelijk herkent. Het drieluik herinnert aan de tijd dat Bergen op Zoom
nog aan zee lag en soms heimelijk bezocht werd door vreemde wezens. Net zo kleurrijk als de stad zelf.