Page 256 - Over Berrege gesproken
P. 256
Bergs gevoel
Ik leun tegen reuzen, waarvan wel meer
dan duizend jaar liefde druipt, gevangen
in kleur en beleving door de adem van een
stad die eenieder betovert en ontroert.
Ik dweil door straten, waar stoet en spel
muziek omarmen, de geest uit de slikken
de burgervader de sleutel ontfutselt, en
ontelbare zielen dragers zijn van erfgoed.
Mijn vreugdetraan geweend in aarzelende
tred, zoals velen voor mij hun hart verloren
aan deze Bourgondische geboorteplaats
van zielsberoersels en gevonden erfrecht.
Ik voel de adem van mijn stad, het kloppen
van het bruisend hart, geboren in ons allen
als boreling en passant verstrengelen in de
toekomst die ons toebehoort, immers:
Mille periculis supersum!
