Page 121 - Over Berrege gesproken

Over Berrege gesproken – Dennis van Tilborg

Wat zijn voor jou speciale dagen / evenementen in het jaar en kun je uitleggen waarom?

Uiteraard de Vastenavend! Daar is geen speld tussen te krijgen. Dichter bij een mens en bij elkaar kun je in het jaar niet komen. Daarnaast is
ProefMei natuurlijk heel bijzonder. Een geweldig mooi evenement wat we er bij hebben gekregen in onze stad wat veel jongeren aanspreekt en
waar ondernemers samen met vrijwilligers samenwerken. Dat is niet altijd even makkelijk maar wel heel bijzonder. ProefMei is voor mij intens
genieten met alle mensen en partijen waarmee we dit organiseren. Maar Sinterklaas in Bergen op Zoom daar loop ik ook voor uit. Geweldig wat
er hier gebeurt op dat vlak. Je moet willen geloven soms.

Heb je ten aanzien van bovenstaande vraag nog leuke anekdotes?

De Vastenavend zit natuurlijk vol annkdotes. Dat kan ook niet anders omdat het een feest is van ontmoeten.

Same mette Prins ware mè n’op balbezoek in de Sjakkeliene flet. Dèèr komme me altij op de vrijdagmiddag vor de Vastenavend. Terwijl de Prins
nog onvermoeibaar over de dweilvloer schuift zit ik neve n’ vrouwke. Ze was 92 en ad nog pratjes zat. Ze zee, “wie is nouw wie”? Ik zeg oe
bedoelde? “Nouw de Prins en zo”. “O, ja ik snap oe. Nouw die mettie witte veer dèèr daddis de Prins”. “Ja” zee ze, “da snap ik ok wel. ‘k Zijn wel
oud mar nie achterlek”. Ik docht nouw… de tòòn is gezet. “kek, dèèr edde de Nar. Witte dattie d’r vor ’t lest is”? “Oezo gatie stoppe”. “Ja, da’s
meestal agge d’r vor ’t lest zijt ee”. Mee kom de Gròòtse Boer aanlòòpe en groet ’t vrouwke mè z’n duim aan z’n neus. “Ik zijn de Gròòtse Boer en
ik wil oe ’n fijne Vastenavend wense”. Nouw da von ze netuurlek arstikke leuteg. “Mar wie is nouw Steketee” vroog ze. Ik zeg, “die lopt ier
warschijnlek wel erreges rond. Dèèr kende soms gin peil op trekke”. “ja net as z’n vader, die et mijn eel vroeger al ’s late zitte. Mar wie bende gij
feitelek”. “Ikke”…? Nouw uh, ik zijn één van d’adjedante van de Prins”. “O ja, echt waar? Da docht ik al. Da zijn altijd van die knappe knulle”… Ik
kon m’n lache bekant nie in’ouwe. Ik ging de vloer weer op om nog evekes mette mense te dweile. Ik wenste d’r Agge mar leut et en mee daddik
wegliep vroog ik me n’eige n’af wie nouw wie vor de gek ad ge’ouwe.