Page 383 - Dagboek van een schrijver
P. 383
Gedicht opgenomen op bidprentje
Datum: September 2022
Frans Delrue
Tante Frans noemden we hem. Ik ken hem al als klein kind.
Mijn vader was timmerman en kreeg een nieuw
timmermansmaatje in de ploeg. Het was Frans Delrue en al snel
kregen beiden een bijzondere vriendschap. Vanzelfsprekend
kwam Frans vaak bij ons over de vloer. ‘Zeg maar Tante Frans,’ zei
hij gekscherend toen hij zich voorstelde. En dus werd hij voortaan
Tante Frans genoemd.
Ook nadat ons Pa noodgedwongen moest stoppen met werken,
bleef Frans in het plaatje. De vriendschap groeide tot hij de beste
maat van ons Pa was. Frans was gewoon een van ons gezin
geworden. In de laatste jaren dat Pa nog leefde en allerlei kwaaltjes
kreeg, waren Frans en zijn vrouw Lies de steunpilaren van ons Pa
en ons Ma. Als Pa weg moest, Frans reed wel. Even wat gaan
halen, Frans hielp wel. Zoals hij ook hielp bij het verbouwen van
mijn huis in Bergen op Zoom. Kortom, waar Pa was, daar was
Frans.
383
