Page 38 - Dagboek van een schrijver

Heel Nederland schrijft - Kort verhaal in bundel

• Verhaal: Weerzien
• Datum: September 2015

Het was gisteren, ik had net mijn auto in de parkeergarage geparkeerd en daar was hij: 'Ikke ziek', al eeuwen in Nederland tot een
ongeluk hem velde. Aansprekend persoon in de moskee waar iedereen hem kende. Ik weet nog steeds zijn naam niet behalve de
kreet 'ikke ziek‘, want dat was hetgeen hij mijn vader vertelde. Onze buurman was de Nederlandse taal niet machtig en toen kwam
hij bij mijn vader. Pa hielp hem met zijn papieren. Wanneer hij wat nodig had, zag ik hem op het balkon staan, wachtend tot mijn
vader in de tuin kwam zodat hij zijn aandacht kon vangen.

Het regende, maar ikke ziek's gezicht straalde toen hij mij zag. Hoe een band van wel 40 jaar zoveel emotie behoudt terwijl je
elkaar zolang niet meer gezien hebt. Nog altijd vindt hij dat ik te klein ben voor zo'n groot huis. Nog altijd zegt hij dat ik een
vrouw moet hebben, kinderen moet krijgen om mijn huis te vullen met vreugde en geluk. Dit is de man die mij m'n eerste Koran
aanreikte omdat hij vond dat ik meer van zijn cultuur en religie moest begrijpen. Hier staat ook de man die me als geen ander de
begrippen liefde en naastenliefde leerde als buitenstaander die mij belangeloos in zijn eigen wereld uitnodigde. Het was een
geweldig weerzien dat veel te kort duurde. Even snelde ik in mijn huis om mijn boek en mijn bundel te pakken en aan hem te
geven. Zijn spreektaal is al slecht, dus ik ben benieuwd of hij überhaupt iets kan lezen. Maar mijn trots was te groot om hem niet
de vruchten van mijn pen te geven. Dan zag ik zijn rug terwijl hij, mijn boeken in zijn hand, naar zijn afspraak hobbelde. Gaf ik
hem te weinig tijd? Had ik moeten wachten om hem terug naar huis te brengen? Deze man is alles waar we tegenwoordig op
schelden: Islam, buitenlander, allochtoon, maar desalniettemin één van de meest lieve integere mensen die ik ooit heb leren
kennen. De traan in mijn ogen bij ons afscheid zegt alles, evenals de drie kussen die ik van hem ontving. Geen Nederlandse man
moet dat ooit proberen te doen. Ik ga trachten zijn adres te vinden want ik wil absoluut een keer op visite, de man die mij eeuwen
geleden mijn eerste kopje Turkse thee gaf.

38