Page 317 - Dagboek van een schrijver

Recensie Literaire glibberingen

September 2021

Het gaat mij niet alleen om die ‘woordenstreken’ (dat ook nog eens kostelijk ambigu is) en ‘verdwijnering’, maar ook om de aardige, maar
paradoxale combinatie van ‘verstrooid bloed’. Het zijn diamantjes die in een kleine dichtbundel zouden schitteren.

Sonn Franken heeft al een flink maar divers oeuvre op zijn naam staan. Hij schreef actuele thrillers (Dossier Doel en Dossier Europa), een
oorlogsroman (In de schaduw van de waarheid), fantasyboeken (De oversteek) en gedichten. Die veelzijdigheid zien we ook terug in
Literaire glibberingen. Hij beschrijft gesprekken met schrijvers uit zijn persoonlijke of literaire omgeving, maar bespreekt ook schrijvers die
in tijd of plaats verder van hem verwijderd zijn, zoals Jacob Cats, Jules Deelder, Anton van Duinkerken, Jules Verne of zijn grote held J.R.R.
Tolkien.

Toch gaan veel van die gesprekken en analyses altijd ook over die ene andere schrijver: Sonn Franken. In het stuk over Deelder is één zin
over diens nogal dissidente schoolloopbaan voldoende om genoegzaam uit te weiden over zijn eigen getroebleerde verhouding met het
rectoraat van zijn gymnasium. Bijzonder aardig zijn de eigenzinnige stukjes waarin Franken op pseudowetenschappelijke wijze woorden
en uitdrukkingen ontleedt. Zo voert een artikel over ‘ontzagwekkend’ hem naar het verschil tussen ‘ontzag’ en ‘ontzien’, die… inderdaad,
helemaal niks met elkaar te maken hebben.

De inhoud van Literaire glibberingen is zoals gezegd divers. En daardoor is er een groot gevaar het driehonderd bladzijden dikke boek
binnengeslopen. Het is veel, en nogal eens té veel. Niet alles is even goed. Soms is het wat flauw, of wandelen we te gemakkelijk door wijd
openstaande deuren. Bovendien is een gedegen eindredactie er nogal eens bij ingeschoten. Het boek bevat helaas nogal wat taal-, spel- en
tikfoutjes die er met een gedegen redactie makkelijk uitgehaald hadden kunnen worden. Waarschijnlijk werd het de redacteur op een
gegeven moment ook allemaal te veel.

317