De Gezagsdrager van het Leutféést benatwoordde dit keer de vragen

Steketee

 

Wat is volgens jou het hart van Vastenavend?

’t Geve n’om mekare, ‘t  opestaan voor ’n ander, mekare de ruimte geve in de méést goeie en fééstelekke zin.

 

Wat maakt iemand tot een echte dweil?

Agge al dagene, wa d’ierbove as antwoord sta, ken uitstrale; dan zijde vor mijn n’en echte dweil.

 

Er gaan elk jaar weer geluiden op dat Vastenavend overdreven is en dat het teveel kost; wat is je reactie hier op?

‘K mot oe vertelle da’k die geluide nog nooit g’oord eb. Ok al edde gin cent te makke, ge ken ’n fantastiese Vastenavend ‘ebbe. ’t Féést betaal z’n eige trug!

 

Ook de Vastenavend evolueert. Hoe zie je dat zelf?

As ’n goeie n’ontwikkeling. ‘t féést leeft; mot ok leve. As iets leeft, dan zit ‘r beweging in. Ge mot ok mette tijd meegroeie; agge strak en stram in dezellefde jas blef lòòpe val tie vaneiges van ellende uit mekare!

 

Hoe langer je de functie bekleedt binnen Stichting Vastenavend, zeker als Prins, Nar, Steketee of Gróótste Boer, hoe meer jouw persoon als die figuur gezien wordt. Hoe ervaar je dat zelf?

As éél leuteg! K’eb d’r nog nooit last van g’ad. Mense spreke n’oe makkelek aan, kleine kinders op school spreke mijn bekant ’t ééle jaar aan as Steketee.

 

Kun je ons, krabben en krabbekes, een ge’eim vertellen dat alleen de Stichting weet? Of jijzelf?

As t’r ééne n’is, die wit wa d’oew mond ouwe betekent, dan zijn ‘ik da wel! K’eb netuurlek ’n gròòt amsg’eim, van ‘ier tot aan Tokiejo en trug. Één ding ken’ik oe wel verklappe: op de zaterdag van d’n Intocht doen’ik altijd eerst de veters van m’n linkerlèèrs strikke! Mar nie vedder vertelle n’or!

 

Hoeveel schoenzolen verslijt je, of zaddoeke verbruik je, tijdens de Vastenavend?

Schoenzole verslijt ik nie; de zole van m’n lèèrze wel. Mar tege de tijd datte zole ’n bietje dunner worre, dan draai ik ze gewòòn om en dan ken’ik d’r weer ’n tijdje tege n’aan!

 

Waar kijk je dit jaar naar uit?

 Gewòòn…naar ’t ééle féést! ’t Kost oe meschient wel wa d’enersjie, mar ge kreg t’r zoveul vor  trug!