Het zou de gróótste Custombike Show van Europa zijn, dus dachten mijn broer Sjef en ik:’Dat doen we wel effe.’
Via de site van de Indian Motorcycles Riders Group kwam ik achter de data van deze motorshow. Bad Salzuflen ligt net achter Bielefeld, dus hoe ver kon dat zijn? We draaien voor wel langere ritjes onze handen niet om, dus laten we maar gaan.
Om 07:00 uur stond ik bij Sjef voor de deur in Steenbergen. Ik had voor een volle tank gezorgd, had kaartjes besteld en uitgeprint, en er stonden wat flesjes water klaar voor onderweg. Sjef zorgde voor de zak drop en de overheerlijke pecanobroodjes voor de inwendige mens.
‘Het is de grootste custombike show van heel Europa met wel 1.000+ eigen gemaakte bikes.’ Wist ik Sjef te vertellen. Het was niet het enige en zeker niet het laatste verhaal van de rit. Als broers hebben we elkaar altijd veel te vertellen. Dat is zo met Henk, Nico en zeker ook met Sjef. Dus voor we het wisten zaten we al in Duitsland. De kilometers rolden onder ons weg. Dat ongeluk net voor de Duitse grens vergaten we maar snel. Het was aan de andere kant, traumahelikopter op de snelweg geland, vrachtwagen met een platte cabine, even verderop een vrachtwagen die heel de zijkant kwijt was. De file bedroeg kilometers, tot aan het stuk waar de politie de snelweg maar helemaal afgesloten had.
Wij hadden er gelukkig geen last van en de vaart zat er goed in. Dit stuk Duitsland is zo plat als een dubbeltje en er was niet teveel verkeer. Wel zat er zo’n meerijder. Ik haalde hem in met een vaartje van 130 kilometer per uur, maar die lummel ging ook steeds harder. Op een gegeven moment reed ik wel 170. Ik keek Sjef aan, eens kijken wat dat Kjoepke doet. De teller kroop steeds meer naar rechtsonder…. 180, …190,…. 200, .. en ik had nog wat gas over en je voelde de auto acceleren. Ik vond het echter welletjes. ‘ Ruim op de teller broer, da ding rij harder dan ik dacht. Ik nam altijd aan dat het bij 170 wel op was.’ De brede grijns van Sjef zei wel genoeg, ook zijn opmerking dat hij getuige was als mensen er aan mochten twijfelen. We sukkelden met een vaartje van 150 in het uur door.
Langs Duisburg zelf is er ontzettend veel industrie, hele oude industrie wel te verstaan. Als fotograaf of schilder kun je hier ontzettend mooie plaatjes vastleggen. Toch ook nog een keer de moeite wellicht? ;-)
Onze SarahSarah gaf aan dat het nog maar 1.200 meter was, maar het waren wel meters aangesloten in een file. Het kostte ons wel vijftig minuten. Enfin, de auto geparkeerd en op naar de beurs. Aangezien wij al tickets hadden, stonden we zo binnen. Het was ondertussen kwart over elf en het was al behoorlijk druk. Sommige motoren herkende ik van de BigTwin show van enkele weken geleden in Houten, Nederland. Maar er stond heel veel ander mooi spul. Het leek veel op de BigTwin show. Was het de drukte? Het leek er op dat de sfeer daar in Duitsland niet zo relaxed was als in Nederland. We zagen het met een cynische glimlach weer aan; stoere bikers die comfortabel met de auto kwamen, om dan op locatie hun hesjes met de 1 percent tekens aan te doen. Zo, ze waren weer de harde motorbikkels in clubkleuren. Terwijl eigenlijk de overgrote meerderheid van de motorrijders juist voor zijn plezier komt, voor de prachtige motoren dus!
Het was weer zo’n dag dat je van de ene in de andere verbazing viel. Hoe kunnen mensen dit soort motorfietsen verzinnen? Natuurlijk zag je de klassieke modellen die je zou verwachten. De bobber look wordt weer steeds populairder. Maar er zitten gewoon waanzinnige types bij. Wat dacht je van een motor die gebaseerd is op een vliegtuig, inclusief vliegtuigmotoren? En dan was daar het spuitwerk, pffff mag ik effe op adem komen? Sommige fietsen hadden echt buitengewone kunstenaars losgelaten op kuipen, tanks en welk onderdeel dan ook. Je viel werkelijk van de ene in de andere verbazing. Zo was er ontzettend veel te zien.
Oh ja, hadden we al verteld dat er verschrikkelijk veel kramen waren met “goodies”? Denk aan helmen, motorkleden, t-shirts, vlaggen, petten, ringen en andere sieraden. Maar ook aan allerlei kunstobjecten, en ga zo maar door. Zelf heb ik drie van die oud uitziende Indian borden gekocht. Was natuurlijk nep, maar 3 voor 25 €, da’s toch echt een koopje.
Er was trouwens ook een kraam waar ze hoeden verkochten. Kijk maar naar de foto’s, deze zijn echt geweldig. De uren sprintten voorbij en voor we het wisten was het alweer half twee. Na even getankt te hebben, begaven we ons om kwart voor twee weer op pad naar huis; ik zette Sjef om 17:17 uur weer voor de deur thuis af. De weg naar huis was werkelijk voorbij gevlogen. Het was mooi geweest en met een tevreden grens op mijn bakkes ging het aan op Bergen op Zoom. Was het de grootste show ooit? Nee daarvoor moet ik zeggen dat ik geen 1.000+ motorbikes geteld heb. Het was druk, maar ook daarvan kun je zeggen dat de BigTwin de laatste editie net zo druk was. Oh ja, dat dan weer wel, afgelopen zaterdag 1 december werd er wel erg veel Duits gesproken.
Misschien in januari naar de Auto- en Motor Salon te Brussel, want de uitnodiging van IMRG heb ik al weer binnen. Dat belooft weer veel. Sjef en ik gaan sowiesoo mee….
Voor weer mooie plaatjes
