Niemand minder dan oud prins Bas van Oevelen was de spreker van deze speciale avond: het Neuzebal.
Al vanaf het begin van de avond was een keur van dweilbandjes op het podium te vinden om de bomvolle Stoelemat alvast op te warmen voor hetgeen er te wachten stond.
Bergen op Zoom, nee vanaf nu moeten we het natuurlijk over het Krabbegat hebben, barst van de dweilbandjes. Je zag ze al in de zaal zelf, of bij de artiesteningang aan de zijkant van De Stoelemat, wachtend op hun beurt om los te gaan. Het publiek vulde de Bergse Leuttempel al heel vroeg in de avond. Ongelooflijk wat een publiek er op de bekendmaking van het Vastenavendliedje af komt.
Het publiek kreeg dit jaar iets nieuws voorgeschoteld. Er was een rechtstreeks ‘straal-verbinding’ waardoor het grote scherm in de zaal live beelden van buiten toonde. Zo zag het publiek de Prins en zijn gevolg door de Lievevrouwestraat onder de Gevangenpoort door op de Stoelemat afkomen. De spanning steeg.. en steeg… tot ..
Ja hoor, daar was hij dan: Prins Nillis III, gedragen op de schouders van zijn adjudanten. De leut spéérde weer huizenhoog en het publiek zong de prins luidkeels toe. De Elfde van de Elfde is maar een voorproefje, dit was waar het Krabbegat al bijna een heel jaar op wachtte: De Leut was weer in huis.
Ondertussen had een groot dweilorkest zich op het podium verzameld. Steketee, één van de twee scheidende pakkedragers dit jaar, was al volop bezig op het podium om band en publiek voor te bereiden op wat er allemaal komen ging.
Traditiegetrouw hing er in de zaal al een groot net aan het plafond dat helemaal gevuld was door talloze ballonnen. En juist zoals andere jaren scheurde het net toen Nillis III het podium betrad. Tegelijkertijd barstte er een confettionweer los. Het was nu officieel, het Leutfeest kon in alle kracht losbarsten.
Het refrein van het nieuwe Vastenavendliedje werd op een groot bord aan het publiek getoond. Bas van Oevelen had al eerder op de avond het publiek wat danspasjes bijgeleerd. Het ging van … een pasje naar links… en dan een pasje naar rechts, en dat van een langzaam tempo naar een snel tempo tot dat het liedje echt los zou barsten.
Wie anders dan de Nar was degene die de woorden aanwees toen de Prins het refrein met het publiek ging oefenene. Regel één, woord na woord, daarna Regel twee. En dit net zolang tot het publiek elke regel van het refrein kende. Toen was het tijd om dit alles op muziek te oefenen, het gehele refrein achter elkaar.
Ook de Gróótste Boer zong de longen uit zijn lijf. Hij is de andere pakkedrager die dit jaar zijn laatste jaar in de functie zal beleven. Cees Theunissen en Wally Sepp gaan hun laatste Vastenavend in in het officiële ambt dat ze bekleden. Dat moet dit jaar dus wel een hele bijzondere periode worden om alles nog een keer ‘voor het laatst’ te beleven.
Tot het moment van de officiële Intocht zijn de vier hoofd representanten van de Stichting Vastenavend als het ware incognito. Ze dragen wel wat attributen bij zich, maar hijsen zich nog niet in hun ‘echte bulle’ maar in een gewone boerekiel. En dat heeft natuurlijk ook z’n charme, alsof ze gewoon onder ons en met ons de Vastenavend vieren.
De hele Boereploeg had het wonderwel naar hun zin daar op dat podium. Ze kregen niet genoeg van het nieuwe liedje want ze bleven het herhalen. Of was het de dweilband die telkens weer inzette? Ondertussen werden flyers uitgedeeld met de tekst van het nieuwe liedje. Het publiek was er klaar voor om uit te vliegen in het Krabbegat en de ‘boodschap te verkondigen’.
Afscheidsduo
Het was een mooi moment toen beide heren die afscheid nemen even gebroederlijk naast elkaar stonden. Het zal wel een moment zijn dat nog vaker gaat voorkomen deze Vastenavend.
