Piet en Els van Brasserie Intermezzo - Hotel de Blauwe Vogel ontvingen ons afgelopen woensdag 12 augustus.

Els Clarijs is al gepokt en gemazeld in de horeca. Ze werkt al sinds haar 14e in deze branche en telt nu inmiddels 61 jaartjes jong. Als Els begint met praten dan stopt de tijd vanzelf. Ze heeft dan ook zoveel te vertellen. Dat geldt ook voor Piet van Gent. Ik kwam om over de zaak op de hoek tegenover het station te praten. Maar je ontkomt niet aan hun eerdere zaken. De Oude Stad Goes komt voorbij, maar zeker ook de Nieuwe Stad Goes in de Bruinevisstraat te Bergen op Zoom waar ze van september 1991 tot april 2002 gezeten hebben. Vanaf die tijd zijn ze nu dus in Brasserie Intermezzo te vinden. Wie hier ooit een blik binnenwerpt weet één ding zeker; voorlopig ben je hier niet weg. Het uitnodigende oude pand hangt en staat vol met allerlei beeldjes, schilderijen, oude foto's en eigenlijk alles wat je maar kunt verzinnen. Je kijkt je ogen uit en je blijft maar nieuwe dingen ontdekken.

"Weet je Sonn, je kunt zelfs boodschappen op Engelse websites vinden waar ze dit interieur aanprijzen om eens een kijkje te nemen. Ik denk wel dat het één van de meest gefotografeerde cafeekes van Berrege is." Weet Piet mij te vertellen. Els vult dat aan:"We krijgen van heel veel mensen te horen dat het hier net een museum is. Er wordt steeds vaker gefotografeerd en gefilmd en mensen komen ook steeds vaker terug." Het moet gezegd, als je eenmaal rond struint dan wil je alsmaar verder. Je wilt dat volgende item ontdekken. Eigenlijk heb je niet eens aanspraak nodig want het pand praat zelf al tegen je.

Wie eenmaal bij Piet en Els geweest is, al is het om een pilsje of voor een kamer, valt als een blok voor een typisch ouderwetse Bergse eigenschap: goudeerlijke gemoedelijke gezelligheid. Je voelt je hier onmiddellijk thuis en dat komt voornamelijk door de persoonlijke behandeling. Je bent hier niet zo maar een volgende klant, nee als eerste ben je een medemens die aandacht verdient. En dat smeedt onmiddellijk een band tussen bezoeker en uitbater.

Naast je drankje kun je hier ook terecht voor de heerlijkste maaltijden voor eerlijke prijzen. Terwijl ik nog met Els staat te praten knoopt Piet al zijn koksoutfit aan. "Ik heb het mezelf aangeleerd. Ik vind koken leuk en hou er van om lekkere gerechten klaar te maken. Om de zoveel tijd probeer ik ook andere gerechten uit. Zo hebben we binnenkort gevulde varkenshaas op Griekse wijze." Wie z'n oor te luister legt in de Bergse gemeenschap weet inmiddels dat Piet de heerlijkste gerechten voorschotelt. Ook het gastenboek puilt uit van de goede recensies. Dat geldt overigens ook voor het hotel.

"We doen gewoon alles zelf, gewoon heel persoonlijk en dat waarderen de klanten." Aldus Els.

Over persoonlijk gesproken. Op een gegeven moment komt er een klant binnen die het blijkbaar ontzettend naar zijn zin heeft en dus blijft plakken. Hij komt er achter dat er ook een hotel bij hoort en bestelt onmiddellijk een kamer voor de nacht. Wel meldt hij een probleem; waar moet hij zijn auto laten want dat is immers een cabriolet. "Ik keek vreemd op Sonn en vertelde hem dat hij gewoon hier in de straat kon parkeren als hij wel even zijn dak dicht deed. Troont die man mij mee naar buiten en zie ik daar een cabrio, zonder dak, van de jaren '20 staan. Tja die kun je niet buiten laten staan want eer jij binnen bent is dat ding al weg, zeg ik tegen die man. Toen heb ik hem maar meegenomen naar een loods die ik heb en heb hem zijn auto daar voor de nacht laten stallen. Voor ik het wist had hij dat verhaal overal verteld, zo tevreden was hij over onze behandeling." Piet scrollt verwoed door de foto's op zijn mobiel en toont me even later een bijzonder fraaie oude cabriolet.

"Weet je, elke dag is hier anders, het verveelt nooit. Er komen altijd wel andere mensen langs en dat maakt het zo leuk om hier te werken." Vertelt Els. Het is haar aan te zien dat ze geniet van deze locatie. "Er komen mensen na hun werk nog even langs, we krijgen veel aanloop van toeristen die vanuit het station hier binnenstappen en het loopt goed." Verneem ik van Piet.

Ik vraag nog even naar speciale momenten. Piet en Els kijken elkaar eens aan. "WK's en EK's voetbal zijn hier wel bijzonder. We hebben hier binnen dan wel 5 TV's hangen en in het zaaltje hangt een groot scherm. Met de finale tegen Spanje was het erg goed weer en hadden we zelfs buiten twee grote TV's. Het stond tot haast aan het station vol met mensen die de finale mee wilden beleven. Dat was wel erg geslaagd. En live muziek verhoogt de feestvreugde dan nog verder."

Wie de kans krijgt met Piet en Els te praten krijgt het ene verhaal na het andere te horen, de één nog mooier en hilarischer dan de ander. Zo krijgt ik nog menig anekdote te horen van de oude cafés en de huidige locatie. Maar de klok tikt en de keuken roept Piet want er moet gekookt worden. Nog even schiet ik wat kiekjes van Els en Piet samen en het fraaie interieur. Daarna leg ik nog de buitenkant vast op de gevoelige plaat.

Terwijl ik wegrijd vraag ik me af hoe ik hier een verhaal over kan schrijven dat recht doet aan wat Piet en Els hier aan hun klanten bieden. Er rest maar één antwoord: je moet gewoon zelf eens langs gaan, dan kun je het zelf beleven.

Voor meer informatie kijk op www.brasserieintermezzo.nl en www.hoteldeblauwevogel.nl