Onlangs deed ik mee met de Poëziewedstrijd "Bakens aan de Rivier" met als thema "Rivier en vogelvlucht". Op 4 april mocht ik onderstaande mail in mijn mailbox ontvangen:
beste Sonn
De jury heeft de top tien van de ingezonden gedichten bepaald.
Het gedicht “de rivier vertelt” is binnen de top 10 geëindigd.
We vertrouwen er op dat je op de finale aanwezig wilt en kunt zijn. Graag ontvangen we je op vrijdag 13 april tussen 19 en 19.15 uur in het Stroomhuis, Van Pallandtweg 1 te Neerijnen.
Bij eventuele verhindering willen we dat liefst per ommegaande weten.
Dank en groeten namens de jury
Hans Baars
Stroomhuis Neerijnen
Kunst en cultuur
Dit was mijn inzending:
De Rivier vertelt
Vogels krijten rechte lijnen
waar water kabbelt en kust,
de zoom van elke bocht
verankerd in leven dat zich
laaft aan het moment.
Ik drijf en eer het water
dan berijd ik weer het wolkendek
mijn schaduw volgt elke kronkel,
van dit grillige natte wezen
dat verhalen meevoert op haar reis.
Het leven ontrolt zich aan voeten
van hen die vogels volgen
van borrelende boreling
tot woeste wateren, als
uiteindelijk zoet en zout versmelten
en de einder mij in slaap kust.
Op vrijdag 13 april stapte ik al bijtijds in mijn auto. Nog even tanken en hup, de rit aangevangen. Omdat ik altijd rekening hou met files neem ik ruimschoots de tijd. Ik was dan ook al vroeg in Neerijnen. Ik was zelfs als eerste, er was nog niemand.
Het Stroomhuis te Neerijnen is een markant gebouw, en het is mooi om te zien dat dergelijke gebouwen behouden blijven; in dit geval heeft het een culturele invulling gekregen. Eenmaal binnen was het eerste dat ik deed... een bak thee bestellen.
Er waren nog heel wat mensen op deze avond afgekomen. Organisator Hans Baars ontving iedereen met een vriendelijke handdruk. Naast de 10 genomineerde gedichten was er nog meer te beleven. Een lokale school deed ook mee, en een drietal leerlingen vertolkten hun poëzie. Het is altijd mooi om te zien hoe ook de Jeugd dit soort "taalbezigheden" kent. Een jong bandje liet haar muzikale verdiensten horen. Het was hun eerste optreden, dus de eerste voetjes waren uiterst schuifelend. Maar je zag de belofte en met name de stem van de jonge zangeres mocht er zijn in puurheid en klank.
Alle 10 genomineerde gedichten werden voorgedragen door de dichters, dus ook ik moest naar voren. Het liefst zit ik achteraan in de schaduwen, maar het hoort er nu eenmaal bij. De jury sprak over een moeilijke keuze bij dit vijfjarig jubileum van de Poëziestrijd "Bakens aan de Rivier". Uiteindelijk werden de eerste drie bekend gemaakt. Helaas viel ik daar niet onder, maar ik vond het al een eer om bij de 10 finalisten te zitten.
Ben benieuwd of er nog een bundel uitgegeven wordt, zoals andere jaren. Zal dat nog eens navragen bij de organisatie. Volgend jaar zal ik zeker weer meedoen.
