Vakantietijd betekent voor mij er op uit trekken. Ik ben altijd op zoek naar dat paadje, dat weggetje, waar ik nog nooit was.
Mijn broer Henk deelt deze hobby en we zijn dan ook vaak samen op pad. Zoals ook nu als ik hem om een uur of tien in de ochtend oppik. "Zullen we eerst maar eens achter Brussel zien te komen? En dan lekker de binnenweggetjes opzoeken om weer eens lekker te verdwalen?" Kijk, zo zien onze plannen er uit. Het gebeurt niet vaak dat we precies van tevoren weten waar we terecht komen en we laten ons dan ook vaak door de situatie overvallen.
"Hee, jij wilde toch nog een keer naar Waterloo, naar dat oorlogsmonument?" Roept Henk als we een bord met die bekende naam passeren. Even later hebben we dan ook de eerste de beste afslag genomen en gaan we op de beroemde heuvel aan.
Al van ver kun je de bekende plaats zien waar onlangs zich nog alle notabelen van Europa verzamelden om te herdenken dat het alweer 200 jaar geleden was dat Bonaparte hier letterlijk zijn Waterloo vond.
De grote leeuw kijkt triomfantelijk rond en we maken dan ook uitgebreid gebruik van de gelegenheid om wat plaatjes te schieten. Het weer is inmiddels uitstekend geworden met een zonnetje dat doorgebroken is en een temperatuur die al richting 25 graden schiet.
Nadat we genoeg gezien hebben besluiten we richting Mons te gaan. De weg binnendoor, want we willen de snelweg en de grotere wegen vermijden, loodst ons langs allerlei mooie locaties afgewisseld door een industriegebied voordat de heuvels weer gelardeerd worden met velden en bosschages. Kleine dorpjes tonen ons prachtige rustpunten als een oude kar met een hooibaal, een oude industriële brug of een verstopt kasteel. Wallonië is zeker niet het rijkste gedeelte van België maar dat betekent dat er des te meer oude interessante fotogenieke locaties zijn. Henk en ik hebben het naar ons zin tot de voortgang van de middag ons waarschuwt dat er ook nog de terugweg is. Na een kleine onderbreking tussen Brussel en Antwerpen vanwege werkzaamheden schuiven we iets na vijven in de middag aan bij 'Beneeje' te Hoogerheide. De verse mosselen laat ik me goed smaken en het is een mooie afsluiter van een top dag.
Waterloo
Frans gepeupel in min met het landje kap
van zelf bevruchte Europese edelen
trokken ten aanval met hun kampvechter
l'Empereur
tot het laatste bloed vergeven is.
Trots de leeuw hoog op de heuvel
waar eens
slender Billy zwaargewond
memoreert aan mooie tijden
in Pruisenland
waar nu Merkel de scepter zwaait.
De roemruchte heuvel
in de schaduw van het nieuwe Wenen
waar de adel van de munt
vanuit het bancaire bastillon
Tsipras Bonaparte bestrijdt
tot nog minder dan stof zijn deel is.
Terwijl Dijsselbloem gelijk Wellington
triomferend prevelt
likt het gepeupel haar wonden
zoals altijd
wanneer de adel haar rangen sluit.
Hoog verheven
staart de leeuw in de verte
van haar achterland
roept op in stille kreet
terwijl de boer haar voren trekt:
"Aux armes, citoyens,
Formez vos bataillons.
Marchons! Marchons!
Qu'un sang impur
Abreuve nos sillons"
