Volkan Tasdan, docent filosofie en maatschappijwetenschappen op ’t Rijks, wil verandering.
Hij is 35 jaar en is naast docent ook de oprichter en eigenaar van Dansschool Boogie Down. Dat laatste legt hem beslist geen windeieren. Zijn verfrissende manier van lesgeven, van het zoeken en banen van nieuwe doceerwegen, heeft zijn leerlingen al de nodige nationale, Europese en Wereldmedailles opgeleverd. Zijn leerlingen blijven hem verrassen en geven bovenal blijk van plezier in wat ze doen. Het brengt hen geluk.
Volkan is altijd al een rebel geweest; iemand die buiten de afgesproken paden durft te kijken en te lopen om te bezien of er meer en betere resultaten behaald kunnen worden:”Ik probeer het conservatieve onderwijs zodanig te veranderen zodat leerlingen WEL leren wat ze willen leren. Ik heb dit al op verschillende manieren geprobeerd.”
Voorts geeft Volkan mij enkele voorbeelden zoals een presentatie op TEDx: https://www.youtube.com/watch?v=jh7TYJHec2s
en het project streetcollege, lesgeven op straat: https://www.youtube.com/watch?v=zP7l9IQQC9g
Maar Volkan wil meer:”Nu de examens eraan komen, probeer ik alle middelbare scholieren die examen doen in Maatschappijwetenschappen of maatschappijleer 2 te helpen door ze gericht te ondersteunen met videolessen. Op aanvraag van leerlingen, die aangeven welke onderwerpen ze moeilijk vinden, maak ik video lessen. Effectief en handig.”
Ik heb beide video’s bekeken en het leverde mij veel voer tot nadere vragen op en die leg ik Volkan dan ook voor. Zo leg ik hem de tweespalting WILLEN leren en MOETEN leren voor en vraag hem zijn mening daarin:” Ik ben er heilig van overtuigd dat veel informatie die ze moeten onthouden, niet relevant is voor hun ontwikkeling en een beperking kan zijn voor de creatieve ontwikkeling van de leerlingen. Rijtjes woorden, jaartallen, etc, zonde van de tijd.”
Ik wijs Volkan op de beleving van het lesgeven. Is dit veranderd ten opzichte van vroeger? Daar komt een duidelijk antwoord op: “Een leraar stelde ooit de retorische vraag: Volkan, ga jij serieus bij zoveel leerlingen thuis langs? Doe je toch niet? Toen wist ik het zeker; een lichting aan docenten, die voor de klas staan omdat het 'werk' is had haar intrede gemaakt. Er is een soort onzichtbaar management systeem, bureaucratisch en vol van complexe reglementen....leraren moeten hierin mee, en richten zich alleen op hun 'taak', om niet buiten de boot te vallen. Hierdoor is er minder ruimte voor de passie, minder ruimte om les te geven uit het hart. Maar ook ik pas me netjes aan.
Toen ik dansschool Boogie Down had opgericht, was het eerste waar ik aan dacht; dit is mijn kans om te testen of ik onderwijs kan geven naar mijn idealen....danslessen geven zie ik ook als onderwijs, en nu had ik mijn eigen school. Nu enkele jaren verder, is het een groot succes, kinderen ontwikkelen zich in de breedste zin van het woord, iedereen leert en geniet, leerlingen zijn gelukkig, dat is toch hetgeen waar onderwijs voor moet zorgen? Geluk....zodat de leerlingen op de vraag; wat wil je later worden, voortaan het antwoord: "gelukkig" kunnen geven.”
De materie die Volkan mij voorlegt zet me aan het denken. Voor mij staan er twee vragen centraal bij hedendaags onderwijs: 1.) hoe reik ik jonge mensen de juiste informatie aan zodat ze hiermee hun leven verder kunnen inrichten en de kans krijgen om te groeien? 2.) Hoe hou ik de betrokkenheid van de leerlingen ten aanzien van de te onderwijzen stof vast? Dat brengt me tot de volgende vraag: Wat is je eigenlijke doelstelling bij jouw nieuwe methode?
Dit is Volkans antwoord: “Een methode is een groot woord, ook ik houd me netjes aan de regels die gesteld worden, ik opereer binnen de kadertjes. Gelukkig werk ik op een school, waarin enorme stappen zijn genomen om alle soorten leerlingen, met verschillende talenten, te kunnen voorzien van passend onderwijs. Ik heb ook de ruimte gekregen in bepaalde klassen, mijn stijl van lesgeven toe te passen, toen men zag dat het niet ten nadele was van de leerlingen, mocht ik het doorzetten. Ik geef les met zelfgeschreven methodes, relateer alles aan de leefwereld van de leerlingen, en ik probeer alle talenten uit hen te halen, niet alleen het talent om de stof te onthouden voor een toets.
Leerlingen zijn meer dan mensen die veel stof kunnen reproduceren op een toets.
Omdat ik toch het gevoel had, dat ook dat niet genoeg was, heb ik videolessen gemaakt....ze hoeven niet alleen te leren uit boeken, nu kan het ook op met beeldmateriaal.”
Ik wil meer van Volkan weten en vraag hem dus:” ‘Learn on demand’ zoals jij aanbiedt als aanvulling op de gangbare onderwijstechnieken kan het verschil maken of leerlingen wel of niet de materie kunnen doorgronden; hoe denk je dat in de markt te gaan zetten? Staat het huidige onderwijs open voor deze aanvullende methoden en hoe vul je dit pragmatisch in?”
“In slakkentempo probeert het onderwijs zich aan te passen aan de veranderingen in de samenleving. Meer werkvormen, vaker buitenschools actief, en meer "pakketten" waar leerlingen uit kunnen kiezen. Maar dan is er nog steeds die strakke jaarplanner, vage toetsen waarmee leerlingen hun kennis en kunde moeten aantonen, deadlines, waarvan ik soms denk dat "dead" letterlijk genomen moet worden, waardoor die moderne ontwikkeling toch wordt geremd.
Videolessen zijn slechts 1 voorbeeld van wat ik probeer toe te passen, ik ben namelijk jaarlijks bezig om te leren van leerlingen....sometimes a teacher, Always a student....ik wil weten hoe ze willen leren en wat ze willen leren. Videolessen, en studie aan huis hebben hun vruchten afgeworpen. Sinds mijn video's op scholieren.com staan, krijg ik een scala aan mailtjes binnen uit het hele land. Leerlingen vinden het enorm fijn om zo de stof tot zich te nemen, en vragen elke week om nieuwe video's. Ik wil docenten stimuleren ook dit soort werkvormen toe te passen.”
Tenslotte wil ik weten wat Volkans eerste stappen nu zijn?
“Ik vind het fijn dat ik via www.scholieren.com veel studenten kan bereiken. Ik hoop dat meer docenten staan te springen om mijn methoden als "streetcollege" en videolessen toe te passen, zodat we elkaar kunnen inspireren. Er is maar 1 doel in mijn ogen: het geluk en ontwikkeling van de student.
Dit zijn mijn 1e stappen. Er is erg veel animo voor beide projecten, dus de 1e stappen hebben gewerkt.”
Dat Volkan een gedreven Bergenaar was dat wist ik al lang. Maar nu leer ik hem kennen als een bevlogen docent. Wie na het lezen van dit gesprek ook enthousiast of nieuwsgierig is geworden, via deze weg kan men Volkan benaderen voor videolessen: Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken. of via zijn Facebook account.