Onze eigenste Peperbus is het podium voor een bijzonder concert: Op zondag 22 november tussen 16:00 uur en 17:00 uur zullen Sopraan zangeres Marjon Strijk en organist Henk Veldman ons tonen hoe bijzonder popsongs klinken in een kerk met gebruikmaking van een kerkorgel.
Marjon had me al een tijdje geleden verteld over een bijzonder project waar ze aan begonnen was. Het had iets te maken met popsongs in een kerk en dat door een klassieke zangeres en een kerkorgel? Ik was enigszins verrast en wilde per sé weten wat ze nu bedoelde. "Tja, ik hou wel van een uitstapje en in mijn vak moet je creatief zijn want er is veel bezuinigd en het werk ligt niet voor het oprapen. Das één reden, maar de grootste reden is een diepliggende wens om ooit pop songs te zingen. Ik hou van heel veel muziek; jazz, pop, rock, Rhythm & Blues en noem maar op. Maar de popsongs uit de jaren 70 en 80… daar ligt wel mijn hart. De symfonische rockmuziek, ELO, Queen…
Met Henk Veldman (de organist waarmee ik deze tour maak) liep eigenlijk ook al lang met eenzelfde wens rond. We werken al heel lang samen, en toen hij gevraagd werd te spelen bij het Benefiet concert voor Kris en Lisanne (de meisjes uit Amersfoort die vermist waren in Panama) arrangeerde hij ‘You’ve got a friend’ van Carole King en ‘Fragile’ van Sting. Want wat speel je in zo’n dienst met allemaal jonge mensen… geen Bach in elk geval. De songs maakten diepe indruk, ze legden exact de diepe emotie bloot van waaruit een grote troost ervaren werd, zeker in zo’n emotionele bijeenkomst." Toch ben ik niet helemaal tevreden met het antwoord. Want hoe moet ik dat nu zien, een combinatie van popsongs en een kerkorgel? Marjon lacht om de vraag en komst al snel met een antwoord:"Eigenlijk heel simpel. Ik ben klassiek zangeres en Henk is een klassiek opgeleide organist. Ik ben geen popzangeres en moet dat ook niet willen zijn. We musiceerden al heel veel samen maar dan klassiek; o.a. Bach, Händel, maar ook moderner werk als Andriessen. Henk heeft fantastische arrangementen gemaakt die het origineel heel dicht benaderen. Het zijn echt meesterwerkjes! Het orgel vindt men een ‘stoffig’ instrument en het wordt veel geassocieerd met kerkdiensten en zware orgelconcerten. Maar het is eigenlijk een ‘orkestbak’ in zich. Het orgel in de St. Joriskerk in Amersfoort, waar we de cd hebben opgenomen, heeft drie klavieren en een enorm scala aan registers. Je kunt daar werkelijk een complete band mee vervangen. Het is natuurlijk gechargeerd wat ik zeg, want een percussie zit er niet in en ook een register ‘elektrische gitaar’ zal je niet vinden. Maar toch… de mogelijkheden zijn legio en we werden al zoekende en proberend steeds enthousiaster."
Het plaatje wordt me langzamerhand duidelijk en ik word zelf ook steeds enthousiaster. Velen onder ons zullen Marjon Strijk wellicht niet kennen dus vraag ik haar of ze iets over zichzelf kan vertellen. "Ik ben freelance klassiek zangeres. Ooit begonnen als kinder-jeugdverzorgster en later als ziekenverzorgster waar ik ruim 12 jaar heb gewerkt, is zingen altijd mijn passie geweest. Toen ik 4 jaar was zei ik tegen mijn moeder dat ik zuster en zangeres wilde worden. Ben al heel jong begonnen in kinderkoren, daarna jeugdkoren, kamerkoren vanaf mijn 14e en ik was 16 toen ik op een Oratoriumkoor kwam. Eigenlijk veel te jong, maar ik vond het machtig. De Elias van Mendelssohn was het eerste grote werk dat ik daar zong…. wat maakte dat een indruk op me…
Het solo zingen begon ook al op jonge leeftijd en ik begon serieus met zanglessen toen ik net 16 was. Eigenlijk ben ik heel langzaam het vak ingerold. Ik had het reuze naar mijn zin in de verzorging en vond de stap naar het Conservatorium te groot. Er is een enorme concurrentie in de zangers wereld en met name onder sopranen omdat er heel veel (goede) sopranen zijn. Zo jong als ik was meende ik dat ik daar niet zou passen. Ik wilde zingen, maar niet in een felle concurrentie. En eigenlijk heeft het zich vanzelf ontvouwd… De concerten kwamen en mond-op-mond-reclame deed de rest. Ik ben in het vak wel een laatbloeier… heel erg zoekend naar wie ik was, groeide ik langzaam in het vak waar je altijd in de spotlichten staat en men heel veel van je vindt. Inmiddels zit ik ruim 20 jaar in het vak en zing naast mijn solowerk in twee professionele koren (de Ned. Bachvereniging en het Ned. Kamerkoor) daarnaast zing ik een internationaal vermaard kwartet; Quink, waar we elk jaar mee op tournee gaan naar Amerika. Thuis heb ik een lespraktijk en ik vind het heerlijk om samen met de ander te kijken en te zoeken waar ieders unieke stem zit."
Toch wil ik nog meer weten over de combinatie die ze nu met de nieuwe reeks concerten aangaat want ze begeeft zich wel behoorlijk buiten haar comfort zone? "Zoals gezegd hou ik wel van een uitdaging en ik geloof in deze songs en in deze combinatie. Ik wilde gewoon heel graag ooit deze songs gaan zingen.
Ja, waar moest ik aan werken? Het grote verschil tussen klassiek en pop is dat klassieke muziek zoveel ‘vaster’ ligt… en de popmuziek veel losser en vrijer beweegt. Dat komt natuurlijk mede door de vaak complexe stijlen in de klassieke muziek, en in de popmuziek werkt men veelal vanuit een eenvoudigere melodie. Dan is het grootste verschil natuurlijk dat ik als klassiek zangeres mijn eigen akoestiek maak, ik heb geleerd om een ruimte te bezingen zonder microfoon. Gelukkig hoef ik alleen maar tegen het orgel in te zingen en niet over een band heen, maar wanneer Henk alle registers opentrekt moet ik ook wel wat tandjes bijzetten.. haha. Verder ben ik in de uitvoering zo dicht mogelijk bij mezelf gebleven. Ik ben geen popzangeres en moet dat ook niet willen zijn. Ik benader deze songs net zoals ik een aria zou benaderen."
Ik vraag Marjon of ze al eerdere ervaringen heeft opgedaan met deze unieke combinatie. Het antwoord had ik niet verwacht:"Nee, dit is de eerste keer! Het eerste concert hebben we zelf georganiseerd, gewoon omdat we er zoveel plezier in hadden. Een hele gok, we huurden een kerk en dan hoop je toch dat die vol komt te zitten… We geloofden er zelf wel heel erg in, maar je weet nooit wat het publiek ervan vindt. Maar de kerk zat bomvol en de reacties waren overweldigend. En voor we het wisten hadden we zes concerten staan… En werd er zelfs gevraagd om een cd, die we begin oktober hebben opgenomen! Na de presentatie van deze cd op 19 november in Amersfoort starten we een tour van 9 concerten (en drie nog openstaande opties) waarvan Bergen op Zoom het eerste concert is.
Eigenlijk ben ik benieuwd wat muziek nu betekent in het leven van de mens die Marjon is. "Ik zou zeggen, alles. Maar dat is niet waar, want er zijn veel dingen in mijn leven die ik ongelooflijk belangrijk vind. Maar zonder het zingen zou ik een enorme energiebron missen. Het zingen heeft me al door veel moeilijke periodes heen geholpen. Daarnaast vind ik het heerlijk om een soort ‘doorgeefluik’ te zijn om datgene door te mogen geven wat de componist, of artiest in dit geval, in het lied heeft gelegd".
Ik vraag Marjon wat ze van het concert in de Gertrudiskerk verwachten:"Henk en ik hebben er enorm veel zin in. Maar ik verwacht niks, ik geef alleen maar en als ik na afloop mag voelen dat de mensen geraakt zijn dan is dat een groot cadeau. Wanneer we elkaar al zingend en luisterend in kwetsbaarheid kunnen naderen is dat het mooiste wat er is."
Vervolgens vertelt deze Sopraan zangeres me wanneer voor haar het concert geslaagd is:" Als mensen geraakt zijn. Als ze door de muziek bij hun eigen emotie kunnen. Als muziek heelt en verbindt, ja dan ben ik heel blij!"
Heeft U interesse in dit unieke concert, meldt U bij http://www.gertrudiscultuurstichting.nl/contact/ voor kaartjes.
De kaartjes kosten slechts 8 euro. Zie ik U ook op zondag 22 november?