Toos van Elsakker wilde meer. Ze had haar eerste penseelstreken al gezet, her en der ook gekeken waar er meer te leren viel. Maar als Toos iets wil, wil ze het uiterste uit haar kunnen halen. Het werd dan ook de Koninklijke Academi voor Schone Kunsten te Antwerpen. Nu hoopt ze in juni van dit jaar af te studeren.

“Ik ben leergierig, wil graag alles weten van technieken die ik als oplossing kan inzetten als ik een keer vastloop”. Het traject is dit jaar pittig. Elke week krijgen de kandidaten opdrachten die moeten resulteren in een werk. “Onze lerares, Marieloe van Lierop, is een pittige strenge dame, maar ze brengt wel het beste in ons naar boven. Ze heeft een ongelooflijk geoefend oog. En dat draagt ze uit. Ze leert ons echt goed kijken”. De oefeningen worden zo breed opgezet totdat de kandidaten echt alle technieken onder de knie hebben. Er wordt gewerkt met klei, op karton, tekenen, en nog veel meer. Toos houdt enorm van het vak kunstgeschiedenis. Zo ging ze 26 maart naar een expositie in Brussel van de kunstenaar Neo Rauch. “Maar evenzo gaan we naar exposities in Londen of Parijs”. Het feit dat ze elke les ook de achtergronden achter de kunst meekreeg beschouwt Toos als een grote bonus. Johan, haar man, lacht: “We gaan nogal eens op pad, en nu kan Toos me heel wat uitleggen. Zo leer ik ook op een hele andere manier naar kunst kijken”. De opdrachten die Toos krijgt in dit afstudeerjaar zijn vaak een hele puzzel. Vaak begint ze met allerlei foto’s. “Maar welk onderwerp kies je, hoe wil je de compositie hebben? Maar ook de vraag hoe je architectuur met de natuur combineert waarbij het een op natuurlijke wijze overgaat in het ander, en elkaar juist draagt, waardoor het schilderij krachtiger wordt”. Toos hoopt dat de afronding van haar studie een volgende stap betekent in haar kunst, zodat ze zich bij elk werk weer volledig kan uitleven. Ook hoopt ze anderen die de eerste schreden op het schilderspad zetten van dienst te kunnen zijn:”Opdat ze niet vastlopen, zoals ik deed”.